zondag 8 november 2015

Verslag Mistralis klep operatie...

Op 1 oktober  ben ik geopereerd aan mijn Mitralisklep.
via een "Minimal Invasive " operatie.....

Omdat mijn kransslagaders goed waren,
konden ze dit doen via een "Mini Maze",
een zogenaamd "sleutelgat" daarbij maken ze een kleinere wond
in de borstplooi en wringen ze een paar ribben wat open


Het is wel een "open hart" operatie,
alleen de wond is wat kleiner en cosmetisch verantwoord..
zogenaamd ook minder pijnlijk, maar zo heb ik dat niet ervaren...


Ik weet altijd graag wat er gaat gebeuren,
een beetje een controle freak ben ik dus.☺

Wat ik kon verwachten, dat wilde ik weten....
Maar ik kwam niet verder dan de 'boekjes' van de ziekenhuizen,
die op internet gepubliceerd zijn...
En die vertellen allemaal hetzelfde...
En thuis bedacht ik me, dat het misschien wel een ideetje was
om een verslagje van mijn ervaring met die klepoperatie 
via "Mini Maze" te maken....

Voor de andere controle freaks die graag weten wat er gaat komen...
En ook, hoe ik de hele operatie en tijd daarna ervaren heb...

Nu is het wel voor iedereen anders, niemand is hetzelfde,
maar toch, je hebt een leidraad van wat er gaat en kan gebeuren...

De link staat onder mijn header  in een tabblad
Maar zal hem hier in deze post ook nog zetten....
Het zijn wel 17 pagina's geworden...
en beschrijft de weken van opnamedag tot 1e controle dag 
bij de cardioloog 5 weken na de operatie.

Omdat ik geen schrijfster ben,
zal de 'schrijftaal' ook niet al te best zijn....


Op de foto's zien jullie de 'schatten' die ik onderweg opgeraapt heb,
bij het lopen  toen ik thuis was om te revalideren...

Ik kon het niet laten om wat op te rapen en mee naar huis te nemen,
vooral de kleine dennenappeltjes vond ik zo leuk,
dat ik daar telkens weer langs  liep...
Het 'zilverkleurige' ding is een fietsbel dop..☺


Fijne week nog...









15 opmerkingen:

  1. Wat leuk om al deze dingen die je onderweg vond zo uit te stallen .Ik heb al een heel deel van je verhaal gelezen en petje af hoor ,je bent echt een flinkerd !! Maar als zo snel alles zelf doen kan natuurlijk niet !! Ik krijg soms wel een kriebel in mijn maag als ik dingen lees brrr ben niet zo'n held . Echt erg vind ik Arrogante artsen daar ben ik allergisch voor .Ik kom later terug om de rest van je verhaal te lezen .
    Lieve groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeetje wat erg Marianne sterkte met je herstel....heel veel liefs van. Mij....en nu op naar je verhaal x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het "controlfreak" zijn herken ik ;-)
    Dan zijn operaties en andere medische zaken, waar je zelf niet alle controle over hebt, nu niet bepaald iets, waarop je zit te wachten.
    Maar gelukkig is het allemaal achter de rug en ben je aan je herstel bezig. Hopelijk voltrekt zich dat naar wens.
    Je uitgebreide verslag ga ik nog lezen.
    Hartelijke groet, Zem.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heb je hele verhaal gelezen, ik denk zelfs dat het opschrijven ervan heeft geholpen om je beter te voelen. Ik ben een verschrikkelijke angsthaas wat dokters betreft, maar na het lezen van jou verhaal kijk ik er al iets anders tegenaan. Blijft een punt dat dit toch een flinke ingreep is, dus doe toch maar rustig aan! (Zou ik ook moeite mee hebben hoor).
    Wens je het allerbeste met je herstel.
    Lieve groet,
    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een verhaal ! Ik ben er stil van. Probeer je een beetje te matigen met al je werkzaamheden, want je bent nogal een doordouwer. Beterschap en groetjes,
    Hetty

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Weer terug om je verhaal verder te lezen en wat een doorzetter ,wat een kanjer ben jij en ik heb echt heel veel respect voor je ! Ben er echt gewoon stil van .
    Liefs Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  7. "... wringen ze alleen een paar ribben open..." en '...hebben ze mijn borstbeen niet open gezaagd..."
    Pffff, het is me nogal wat! Het lijkt wel een horror-verhaal. Jaren geleden heeft mijn destijds, 80 jarige moeder dit wel moeten doorstaan en zij was een heel teer vrouwtje. Kranig sloeg zij zich er doorheen en is nog 83 geworden. En als ik nu lees wat ze allemaal kunnen, om deze extreme ingreep te beperken...petje af. Toch zul je ook hier nog tijd nodig hebben om van te herstellen én het te verwerken. Ook geestelijk...Daarom goed om alles eens op te schrijven. En misschien een tip voor de foldertjes om wat meer informatie te geven. Het is tenslotte wel je hart! En dat moet nog járen mee....Sterkte!
    Liefs, Peetje

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hé Marian....je bent wel een doorzetter. Die operatie was niet niks en ik heb echt alles gelezen en dacht bij mezelf...brrrr...akelig, ben niet zo'n held en best wel bang voor het ziekenhuis. Jij bent een echte bikkel en ik ben blij dat deze reparatie goed is verlopen. Het zal nog wel enige tijd van je vergen om nog rekening te houden met je lichaam (wat je eigenlijk altijd doen moet, maar wij niet naar luisteren). Dus gun je nog even de tijd...geniet van de komende maanden....lekker stylen...en shoppen en het huishouden mag ook eens blijven liggen....van mij kant een dikke knuffel en veel liefs van Marjon

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Marian,
    Net je hele verhaal gelezen, het was geen kleinigheid wat je hebt ondergaan.
    Ik heb respect voor je doorzetingsvermogen om zoveel mogelijk zelf te doen, dat is denk ik ook de beste methode, maar je moet het wel kunnen.
    Maar let ook nog maar een beetje op je rust en als je zwaar werk moet doen zou ik me goed bedenken wanneer je weer begint. Je kunt beter eerst verder berg op dan er weer afkukelen.
    Ik hou ook graag zelf de boel onder controle, maar tegen mij is ook wel eens gezegd: er bestaat ook een franse slag hoor!
    Ik ben heel blij voor je dat alles achter de rug is en dat de operatie goed is gelukt!
    Alle goeds gewenst en veel sterkte bij het verder herstellen en een dikke knuffel,

    Liefs, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heb je uitleg van dag tot dag zelfs twee keer helemaal gelezen.
    Het is niet niks wat je allemaal ondergaan hebt en het is en blijft een zware operatie die geruime herstel periode nodig heeft.
    Bij de een wat langer dan bij de ander en dat heeft volgens mij niks met doorzetter of bikkel te maken, er zijn bepaalde dingen die je na de operatie niet mag doen, of je het nou wel of niet kan.
    Zou voor je eigen bestwil me maar goed aan de voorschriften houden en niet zo hard van stapel lopen met huishoudelijkwerk, de artsen geven je dat advies niet voor niets.
    Heb de afgelopen 15 jaar dit soort hartoperaties van heel dicht bij mee gemaakt,schoonouders(schoonvader zelfs 2X) broer en manlief, in die gevallen ging het om bypasses.
    Marian wanneer jij tijdens operatie aangesloten bent geweest aan de hart-longmachine heb je wel een open hartoperatie ondergaan,heeft niks met doorzagen van borstbeen te maken.

    >>Open hartoperatie:
    Er is sprake van een open hartoperatie als bij de operatie gebruik wordt gemaakt van de hart-longmachine. Tijdens de operatie zal de functie van het hart tijdelijk worden overgenomen door de hart-longmachine. Hierdoor wordt het mogelijk het hart stil te leggen en te opereren. In enkele gevallen is het niet nodig dat uw hart gedurende de operatie stilgelegd wordt<<

    Mijn man zijn borstbeen werd wel doorgezaagd en toch onderging hij geen open hartoperatie want hij lag niet aan de hart-longmachine omdat hij met kloppend hart volgens de octopus methode vier omleidingen kreeg.
    Zijn hart was in goede conditie en hij heeft ook maar enkele uren op de IC doorgebracht en ging toen voor de eerste 8 uur naar de PAKU kamer.
    Hij herstelde goed en volgens het protocol mocht hij de vijfde dag naar huis(dag van operatie niet meegeteld)
    Thuis heeft hij heel rustig aan gedaan volgens de regels en het heeft alles bij elkaar wel zes maanden geduurd voordat zijn conditie weer goed te noemen was en hij zijn werk weer volledig kon hervatten.

    Marian pas je een beetje goed op en ben niet te streng voor jezelf en hulp vragen of iets uit handen geven is geen vies woord hoor;-)

    Wens je het allerbeste en van harte beterschap!!!

    Liefs,Ger

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Beste Marian,
    Ja, iedere patiënt is anders en reageert anders, dat is een feit. Heb je hele relaas gelezen en daar hebben anderen zeer zeker erg veel aan. Je schrijfstijl is wèl goed; altijd geweest. Je schrijft eerlijk en onderhoudend.
    Mijn Pieter had dus wel een hartaanval, al stond hij zelf voor de huisarts, met een pols van 30... Dat had die arts ook nog nooit meegemaakt. Het werd dus een 'quadruple bypass' en binnen 24 uur was hij weer op de kamer. Hij liep na een dag al op de gang en zijn zuurstof en alles was erg goed. Zijn conditie is natuurlijk door zoveel hard werk top geweest. De 4de dag mocht ik hem mee naar huis nemen. Maar middagdutje moest hij wel blijven doen en dat doet hij ook nog steeds. Niet altijd omdat het niet lukt... Zo zijn we de afgelopen drie dagen bij zijn beste vriend op bezoek geweest die ook net een quadruple bypass heeft gehad. Bij hem ging het niet zo goed. Hij bloedde, aan de zijkant van de wond en kreeg 3 units blood. Hij is pas na 3 dagen op een gewone kamer gekomen!
    Zeg, hier lig je wel altijd alleen op een kamer en er is een slaapbank bij waarvoor je kussen, lakens en dekentje krijgt om als man/vrouw te blijven slapen. Is wel prettig.
    Therapie heeft Pieter wel gehad en heel wat anders dan een hometrainer hoor. Meer het pompen en kracht werk met apparaten waaraan gewichten zitten etc. Heel pittig en toen ik meeging liet Pieter heel trots zien wat hij kon. Was ook trots op hem en hij is net als jij een doorbijter. Soms zelfs té hard voor zichzelf en hem werd verteld dat hij veel beter zijn best deed dan sommigen die nog niet half zijn leeftijd waren.
    Je voelt inderdaad zelf wel hoever je kunt gaan en als je maar begrijpt hoe en wat dan kun je daar wat mee.
    Oh, zo'n arrogante artsen heb je overal. Had ik toen ik verlamd was. Een nefroloog die in mijn hart wilde gaan kijken... Toen zei ik ook dat ik niets aan mijn hart had en geen enkel probleem had. Heb mijn vriendin opgebeld of haar man (radioloog) misschien wilde kijken naar al mijn onderzoeken en mee helpen zoeken naar de oorzaak. Hij kwam er 2 uur rijden voor, na zijn werk en nog twee andere doktersvrienden bogen zich over alles heen. Toen constateerden ze dat ik een zeldzame auto immuun ziekte had; polymyalgia rheumatica. Helaas heb ik toen Prednisone gekregen en dat heeft mijn nieren aangetast dus heb ik chronische nierziekte fase II. Mijn Moeder was in de eindfase VI. Maar een ding weet ik zeker dat ik liever een uur rijd om naar een nefroloog te gaan die weet waar hij over praat dan zo'n oen hier in het ziekenhuis. Hij behandelde me ook of dat ik niks wist. Al ben je doodziek dat wil nog niet zeggen dat je hersens niet meer werken.
    Maar fijn dat alles goed gelukt is en het is inderdaad een geduld zaak, het duurt best wel lang voordat je weer op het niveau bent van voor die tijd. Je moet ook bedenken dat we allemaal geen 25 meer zijn dus duurt het hele helingsproces langer.
    Oh, ik heb diezelfde fijne aderen en ze moeten bij mij ook de fijnste naalden gebruiken om te prikken. Maar helaas is er voor het infuus geen fijnere versie en dat is vaak enorm pijnlijk geweest. Er zijn ook enorme verschillen in het verplegend personeel.
    Heb omwille van mijn nieren (mag geen over the counter medication nemen voor griep of iets dergelijks) ook de morfine geweigerd na mijn laatste twee operaties. Mijn pijngrens ligt ook hoog en het is gewoon even op je tanden bijten en doorzetten. Gaat best wel, ben er trots op dat ik dat red en wil het ook lang zo vol houden.
    Nog veel sterkte en beterschap en hopelijk lukt het weer om het vertrouwde krachtige maatje te zijn voor je man!
    Ik zeg altijd, team Vedder heeft het weer gered, al ben ik lang niet meer zo krachtig als voordat ik verlamd was nu bijna 6 jaar geleden.
    Liefs,
    Mariette

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Sorry, mijn Moeder was in eindfase V, fase VI bestaat niet...
    Ja, Pieter is bijna 22 jaar ouder dan ik, dus een heel verschil maar wel erg kranig.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. ik reageer hier maar even op je bijdrage voor Thursday Challenge want op de post zelf kan het niet... geen idee of dat aan mij ligt of niet ....

    Schitterend kunstwerk.... wat een trots aan de muur!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik ben begonnen in je verslag maar moet het laatste deel nog lezen.
    Ik vind je echt erg dapper.
    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Dag Marian,

    Joh, wat een ingreep, doe rustig aan en het allerbeste toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen